จากถิ่นฐานบ้านเกิดเข้ามาทำงานเมืองกรุงอันแสนวุ่นวาย...ถึงคราวกลับมาเยี่ยมถิ่นฐาน...มันช่างมีมนต์เสน่ห์จริงๆ
เรื่องราวมันก็มีอยู่ว่าช่วงหยุดยาว ได้มีโอกาศกลับไปยังถิ่นฐานบ้านเกิด รถไม่ติดขับได้เรื่อยๆเพราะไม่ใช่ช่วงเทศกาลอะไร ขับไม่นานจากกรุงเทพมหานคร ก็ถึงที่หมาย (5 ชั่วโมงคงไม่นานหรอกนะ)
กลับมาถึงแดดร่มลมตก ยามเย็นไม่มีไรจะทำ เลยเดินไปร้านขายของ ซื้อเบียร์มานั่งกินอยู่หน้าบ้าน ซี่งติดถนนมีผู้คนผ่านไปมามากมาย และกินตรงข้ามร้านขายของด้วย เลยได้เห็นได้นั่งมองสิ่งต่างๆมากมาย
ผู้คนดูสนิทสนมกันดี ผ่านไปผ่านมามีทัก บีบแตร์ให้บ้าง แวะเวียนถามบ้าง กลับมาเมื่อไร? นั่งกินคนเดียวเลยนะ!! (พอดีที่ตรงนี้เป็นบ้านของภรรยาเลยดูเป็นคนต่างถิ่นไป แต่ก็พอมีรู้จักอยู่บ้าง) ก็ตอบกลับไปแบบง่ายๆ ครับ.😁
- วัยรุ่นแถวนี้ ก็ยังคงความเป็นวัยรุ่นบ้านๆ เหมือนที่ตอนผมเป็นวัยรุ่นเลย แต่งรถแบบมีท่อดังๆ ขับเร็วแต่ไม่ดูทางเหลียวหลังมองท่อรถ (ก็ไม่รู้เหมือนกันมองทำไม) ขับรถตามกันครองเลนเต็มถนน บางคนมีแฟนก็ซ้อนท้ายกันมาซื้อของตามปะสาวัยรุ่น มาซื้อเหล้าบ้างก็มี (แต่เท่าที่ดูส่วนมากเป็นเหล้าขาว) ซื้อบุหรี่บ้างแต่ไม่เป็นซอง เอาแบบแบ่งขาย 10 บาท 20 บาทก็ว่ากันไป
- พวกคนมีอายุโดนส่วนใหญ่ก็ขับมอเตอร์มีเด็กเล็กนั่งข้างหน้าซึ่งส่วนมากก็เป็นหลานๆเขานั้นแหละ ขับผ่านไปผ่านมามากมายดูเป็นภาพที่อบอุ่นไปอีกแบบ
- บางคนก็เพิ่งกลับจากไร่จากสวน ก็ขับรถไถผ่านไป บางพวกก็เป็นรถกะบะมีคนเต็มท้าย ร้องเพลงดื่มเล็กน้อย บ้างก็จอดให้ของที่ได้มาจากไร่จากสวนของตนเองบ้าง ซึ่งมันก็ดูดีมาก เพราะที่ในเมืองที่เราอยู่ไม่มีแบบนี้ทุกอย่างเป็นการซื้อขายทั้งสิ้น
มาถึงตอนนี้ผมหมดไป 2 ขวดละ!! 😎😎
- ที่นี้มีแต่การแบ่งปันบ้านหนึ่งทำอาหาร ก็มีการตักใส่ถ้วยใส่จานเดินมาแจกมาฝากเพื่อนบ้านให้กันกิน วัตถุดิบหาได้ไม่ยาก อยากได้อะไรบ้านไหนมี บ้านไหนปลูกไว้เพียงแค่เข้าไปหาแล้วขอแบ่งมา แค่นี้ก็จะได้วัตถุดิบตามต้องการแล้ว
- การใช้จ่ายและการซื้อของทุกอย่างเป็นเงินสดไม่มีบัตรเครดิต (คงเพราะไม่มีเครื่องรูด) ซึ่งจะมากน้อยเพียงใดก็จ่ายกันไป แต่ที่สำคัญก็คือลดได้ ต่อราคาได้ อีกทั้งยังมีแถมอีกต่างหาก
- นักเรียนเลิกเรียนแน่นอนเลยว่า ก็ต้องมีกลับบ้านมีแถวจักรยานขับตามกันมาคันข้างหน้าสุดถือธง ขันหลังก็ขับตามๆกันมา พวกโตหน่อยก็เป็นมอเตอร์ไซต์ ซ้อนท้าย 2 หรือ 3 ก็ตามสะดวกกันไป แต่อย่างที่เคยเป็น การซ้อน 3 แบบมีผู้หญิง คนที่เป็นแฟนก็นั่งข้างหน้า ตามมาด้วยคนขับหลังสุดก็เป็นเพื่อนไป มันเป็นภาพที่มองแล้วเหมือนภาพในอดีตย้อนเข้ามาเลย
- เอ้ามีขบวนผ้าป่าผ่าน!! (ที่นี้เวลามีงานบุญ เช่น ขึ้นช่อฟ้าต่างก็จะมีการแห่ตามหมู่บ้านต่างๆ) เสียงเครื่องเสียงประชาสัมพันธ์ดังมาแต่ไกล ไม่ใช่ใครอื่นเป็นพระในวัดนั่นๆแหละ รถก็ตามกันมาคันหน้าสุดก็มี ช่อฟ้า ต้นผ้าป่า คันต่อมาก็เครื่องเสียง และรถลูกบ้านตามๆกันมา มีบุญมาให้ถึง ก็เลยจัดไป เสียบต้นผ้าป่า ปิดทอง (คือแปลกดีเตรียมมาพร้อม) เสียบเสร็จก็ได้พรตอนนั้นเลย พระที่นั่งมาในรถก็ให้พรพร้อม แต่สิ่งที่ประทับใจคือ แต่ละบ้านที่ผ่านไปนั้นใช่เพียงแค่เงินผ้าป่าที่ถวายกัน แต่รวมไปถึง ผลไม้ของกินที่แต่ละบ้านมี เขาก็จะยกมาให้กัน ดูเป็นภาพที่อิ่มเอมไปอีกแบบ แน่นอนว่ามีขบวนผ้าป่าก็ต้องมีรถเครื่องเสียง และนี้คือต่างจังหวัด ก็จัดไปร้องเล่นเต้นรำ คุยกันไปตามปะสาคนบ้านๆเรา
มาถึงนี้ก็เย็นมากแล้ว มืดแล้วผมก็หมดไป 5 ขวดละก็พอเริ่มมึนกึ่งเมาหน่อยก็ได้เวลาอาบน้ำนอน แต่สิ่งที่ได้พบได้เห็นได้สัมผัสนั่น ทำให้มีความคิดที่อยากจะจากเมืองกรุงกลับมาอยู่บ้านนอกสะ แต่ก็คงยังทำไม่ได้เพราะภาระที่มากมายก็คงต้องดิ้นรนกันไปก่อน 😄😄
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น